شيطان نزد پيامبران الهى مى آمد و بيشتر از همه با حضرت يحيى انس ‍ داشت .

روزى حضرت يحيى به او گفت :

من از تو سؤالى دارم .

شيطان در پاسخ گفت :

مقام تو بالاتر از آن است سؤال تو را جواب ندهم ، هر چه مى خواهى بپرس ‍ من پاسخ خواهم داد.

حضرت يحيى : دوست دارم دامهايت را که به وسيله آنها فرزندان آدم شکار کرده و گمراه مى کنى ، به من نشان دهى .

شيطان : با کمال ميل خواسته تو را بجا مى آورم .

شيطان در قيافه اى عجيب و با وسايل گوناگون خود را به حضرت نشان داد و توضيح داد که چگونه با آن وسايل رنگارنگ فرزندان آدم را گول زده و به سوى گمراهى مى برد.

يحيى پرسيد:

آيا هيچ شده که لحظه اى به من پيروز شوى ؟

گفت : نه ، هرگز! ولى در تو خصلتى هست که از آن شاد و خرسندم .

فرمود: آن خصلت کدام است ؟

شيطان : تو پرخور و شکم پرستى ، هنگامى که افطار مى کنى زياد مى خورى و سنگين مى شوى بدين جهت از انجام بعضى نمازهاى مستحبى و شب زنده دارى باز مى مانى .

يحيى گفت :

من با خداوند عهد کردم که هرگز غذا را به طور کامل نخورم و از طعام سير نشوم ، تا خدا را ملاقات نمايم .

شيطان گفت :

من نيز با خود پيمان بستم که هيچ مؤمنى را نصيحت نکنم ، تا خدا را ملاقات کنم .

بدين وسيله حضرت يحيى يکى از مهمترين دامهاى شيطان را از خود دور نمود.